Mor Kutup Yıldızım

Küçük gözlerinden masumiyet akan, hokka burunlu kadın.!Minik ellerine çocukları yaşatma neşesi yerleşmiş,avuç içlerinde minikliği saklanıyor sanki.Dokunsan çıt kırıldım yapısı ruhuna da işlemiş..İşlemiş..İşlemiş.Örülmüş teker teker kırılganlık.

Bedeni sağlam durmaya çalışsa da kemikleri belli eder kendini.Saplanmış geçmişin köklerine çıkamıyor ayaklar,beyni.Bir batak misali..Adım atmaya mecali yok,varlığını unutturmuş umut. 

Gözaltındaki morluklar hatırlatıyor her aynaya baktığında.

Kaç defa çizildi bedeni?

Kaç defa ağladı yüreği? 

Kaç defa sızladı? 

Kaç defa yok oldu ışığı? 

Fakat yine de inat bu yok ola ola,ilerleyecek. Yok edecek kendini ama var edecek hayatında ‘HAYIR’kelimesini.

Defterlerini kendine saklayan,çizimlerini uykusunda boyayan,dünyasını rüyalarına satan kadın.!Söylenen sözler kalbinde yankılar uyandırsa da bilirim eyleme geçesi yok onun. Yorulmuş,isyan etmek korkusu olmuş.Ya kötüsü gelirse ?Susmuş,mutluluğu nefesine vaad etmiş.Nefes alıyor diye kendini mutlu zannetmiş.

Güzel kadın..Omuzları ince,yüreği büyük,dudakları sessiz kadın.! 

Aynaya her baktığında gözlerin sana umudu hatırlatmalı. 

Işık sensin,nefes sensin,hayat sensin.Sen vazgeçersen her gün umutla bakmaya aynaya ,oda küser sana. Kırılan kalp kolay onarılamaz biliyorsun.Kırma umudunu,düşme karanlığa.Kırılan ayna kolay toparlanamaz.   

Gecen oldu,güneş küstü…Dibi gördün,gökyüzü söndü…Yağmur yağdı ,bulutun gitti.Biliyorum yıldızım,düştüğün yer senden bir parça değil.Biliyorum bu karanlık senin sızın değil.Sen sadece bir rüyayı seçtin.Uyanacaksın ve güneş doğacak.Parlayacak ve sana saçlarında gezinen umudu yansıtacak. Az kaldı,dayan.

Acı,hissedilmek içindir demiştik hatırladın mı?Bir yıldızın altında en güzel günümüzdeydik.

Sende bir yıldıza tutun.Mor kutup yıldızına,bizim rengimize.Işık sönmeyecek,kayıp gitmem.Kayıp gitme,seni yitiremem. Bırakmam.!  

Capella