26 Nisan 2015 Pazar

Zambak

Gözlerin,sesinle özdeşleşmiş.
Zambaklar gibi güzel,
Açtılar ve güven verdi.
Sesinin güven vermesi gibi..
Bilirsin;çok sevdim o sesi.
Sımsıkı tutardı,doğruydu,benimdi.

Boynu bükük kaldı hüzünlerin.
Yollarıma aşk döküldü..
Şimdi soluğum dört nala koşmak istiyor sana
Sonra aklıma sonumuz geliyor ve susuyorum
Son mutlu günümüzdü.
Ben,sen uyurken saçlarını incelemiştim 
Ve havanı yesinler,her saç telinde aşk yatıyor.
Nasıl kıymetli her bir tanesi.
Devamında aşk kendini ikiye ayırdı.
Şimdi içimde bir senle yaşıyorum bunları.
Sende durumlar nasıl bilemem.

Sen yokken yenik düşmenin isyanını mı başlatmalıyım?
Sen benim çıkmazımsın ve vazgeçemiyorum senden.
Bu kesinlikle benim seçimim değil.
Sıradan değiliz ki biz,rastgele gelmedik.
Uçan martılar gibi özgürlüğe hasretiz.
Kehribar..
Günümü tamamladım.
Kuşlar uçtu ve uçtukça vakit azaldı
Bizim de uçma vaktimizdi
Ayrılırken sana diyemedim
Ben kanatsızdım,benim gökyüzüm sendin.

Capella

24 Nisan 2015 Cuma

Çilek Koktu

Sana rastladığım yıl..
Benliğimi bulduğum sürenin ta kendisi.
Şimdi öyle uzakta ki sensiz anılar,
Hatıramda kalan bir tek sen var.
Miladım sensin.

Bizden birkaç satır çaldın her şeyim.
Sonu olmayan yollar gibi eksik kaldık.
Söylesene,kalbim ne yapacak bensiz?
Bir gittin ki sorma,içim yok oldu.
Ben beni bulamadım.
Senden alacağım çok şeyim var benim.
Çocukluktaki göbeğim,
Sevgim olacak kollarım,
Sarmayı hayal ettiğim dertlerim,
Gözyaşlarım olan bahar,
Kelimelerim,gülüşlerim,kırgınlıklarım,
Kıskançlıktan titreyen parmak uçlarım,
Nefesimi kesen dakikalarım
Aşkı tattığım o şekerli dudak,
Eşim diyebileceğim çıplaklığım.
İnsanın en derin çizgilerini en güzel anları oluştururmuş.
Derinimde ki ses o gözlerde bütündü.
Gidişin beni sensiz-sessizliğe gömdü.
Peki ya sen?

Sesin kadife,güneşim.
Bir söz söylersin ya inceden,
Yıkılır ardımdaki tüm kaleler.
Son anda bir vurdun,kulağım çınladı.
Tamda yüreğimin ortasında durdu kehribar.
Yalnızlığı sundu kollarıma ve çileklerimi çaldı.
Çilekti,gitti.

Capella

21 Nisan 2015 Salı

Susma

Bak bugün de bitti. Bir gün daha kaybedildi. Ömrümüzden yok yere bir gün kayıp oldu.
Denilirdi ya gün bugündür diye,işte benim günüm dündü. Bugün elimde pekte bir şey yok.Gerçi olmasına da lüzum yok. En azından dün vardı diye avutuyorum kendimi.

Karıştı,karıştı;insan duygulara karıştı.İşin içine onlar girince sarmaşık gibi dört yanına eriyor zaten.Seni saran da ,seni bu durumdan kurtaran da o oluyor. İçinden en kötü küfürleri çeviriyorsun. Ardından bir güneş çıkıyor hemen geri basıp minnet ediyorsun varlığına.Şükürler olsun ki diyorsun..

Neyse şükürler olsun.

Capella

16 Nisan 2015 Perşembe

Sarı Sıcak Nisan

'Kalamıyorum güneşte,gösteriyor bütün gerçekleri' dedi kadın.

Aşk insanı çaresizleştiriyor.Zayıflatıyor,sözcükleri değiştiriyor.Yeri geliyor eziyor yeri geliyor göklere çıkartıyor.Herkeste farklı bir yansıma oluyor;bize gökkuşağını gösteriyor.Her akıl kendi kalbindekini yaşıyor.Söylenen tüm cümleler ona ait değilse boş geliyor.Sadece elin eline tutunduğunda 'binlerce kez memnun oldum' diyor.Bencil bir şekilde yürektekine sevdalı dolanıp duruyor.Ötesi yok.Berisi yalan.Bulunduğun nokta en çok can yakan.Başka kalpleri kırıp sadece onun kalbini düşünmeye başlıyor.Bencilliğinden sıyrılmaya çalışırken kendinden sıyrılmış oluyor.Bambaşka biri oluyor.

'Gel güneş gel,hadi yak beni' dedi kadın.

Ve güneş öyle bir yaktı ki gözlerini,ateşe attı o bedenini.Kızgın,kırgın,yılmış.Hani Nazım Hikmet der ya ''Ben sende imkansızlığı sevdim ama asla ümitsizliği değil'' Keşke bir ümidim olsa diye içinden defalarca söylenen o kadar çok kişi var ki.Fakat bir çıkış yolu hep var değil mi?Çıkış sensin.!


Bir kalp atar ve beraberinde binlerce kalbi yaşatırmış.İnsan acı üstüne acı eklermiş de ruhu duymazmış.Bu en beteri derken dahasını yaşarmış.Ve bir kalp ölünce yanındakini de yok edermiş.Belli bir süreden sonra karşındakini hala anlayamadıysan bu kalbimin suçu mu?Peki sen süzemediysen gerçekleri ne yapacağız?Tek acı sende mi yaşanır?O zaman yüreğimdeki korda neyin nesi?
Ey kalbim.
Sen sevdin,aşkı tattın bir yürekte.
Gözlere baktın kayboldun,elalaştın.
Elleri tuttun,yandın kırmızı oldun.
Öptün.Doyamadın,bir daha dedin.
Bedenini yar ettin çırılçıplak kaldın.
Bana sözden bahsetti,sözlerini unutup gitti.
Gitmem diyenlerde elbet gidecekti.
                                                      Bilmen gerekti sözlerimiz bugüne aitti.

Capella

9 Nisan 2015 Perşembe

Ölümsüz

'Zaman,yolunu gözledim de vaktin bir türlü gelmedi.
Sanki fazla yaşlandım nerelerde kaldın?
Söz vermiştin,umutlarımı yıkmadım.'

Bir nokta seçtim kendime ve oradan bakmaya başladım.Şu zamana,geçmişteki çocuk kalmışlığıma ve gelecek olan güzel anlara.Bir yön,bir yol ve bir çıkış bulmalıyım.Çünkü mutluluğu çok seviyorum.Hüzün kokan mutlulukları daha da çok.Tam düşerken içinden 'Çok Güldüm' diyebilliyorsun.Noktandan arkana baktığında 'ah be kader,beni tekrar ona çek' diyorsun.Olur mu olmaz mı orası muamma.! En azından sırıttığın tüm anlar için mutluluk duyuyorsun.Pişmanlıkları tartıp devam etmektense tüm acılarımı sırıtarak anlatmayı yeğledim.Seçtiğim kararlar beni şuan olduğum kişiye getirdi.Ben bu olmasaydım büyüdüğümü hiçbir zaman anlamayacaktım. Fakat birkaç haftadır büyümenin beni ne kadar da güzelleştirdiğini görüyorum.Koca bir yanakta,kocaman dişlerini gösteren ve tüm boktan hayata çizgi çeken.. 

Teşekkür ederim Dünya.O karakterin olmasaydı eğer ben tutanamayacaktım kıra bulanmış ipeğime.Kırmızı defteri açtım,sayfaları karıştırdım.Kendimden,vazgeçtiklerimden ve sözlerimden koca bir roman çıkarttım.Bu pencere sonsuzluğa açılandı.En başta sana ait bir satır duruyordu: 
                                                       'Aşk Savunması Zor Şeymiş'
Ve şimdi romanım başladı.

Capella