Aktarmalıyım..
Susmamalıyım..
Konuşmalıyım..
O kadar kolay olmuyor her şey.Yalnızca sözcükler çıksa tamam da,sözcüklerin acayip bir yükü var.Şimdi ben aldım elime kendimi,baktım.Baktım ve yere çarptım.Tükürdüm resmime.Küfürler savurdum,içim acıyınca mutlu olsunlar diye.Mutlu olsunlar da yeter.!
Hey Dünya!Ben ölüyorum.Şurada bir silkele beni,içimdeki zehir aksın ve kendime geleyim.Zaman sen geçiyorsun da acın neden gizli bende?Kesmişsin uçlarından mutluluğun bana kaldı acı biber.Saçlarımın ucuna 'kim acıyor'cümlesi yapışmış.Sen çok çakalsın.Herkesin acısını üstüme yıktın.Yok edip duruyorsun.YOK...EDİYORSUN.Beynimin hükümsüz kalışını seyretmeyeceğim.Akıp gidecek ve sen bilmeyeceksin. Öyle sözler fısıldayacağım ki kulaklara bu sessiz kalışlarım ifade edebilecek neler biriktirdi içinde.
Kaybettim.Kalemimi,mührümü.İmzamı da pek bir severdim.
Ne anladın?Ben sözlerimden bir bok anlamadım.Düşün yani öyle karış karış içim.Parça parça ben ben ben geçiyor.Hangisi sen?Evet şu pislik sensin.Evet o bendim.İsmail Bey sizde demiştiniz 'Şu kız kötü' diye.Tamam,öyle olsun.Sen öyle bil.İsmail Bey,kanıtlamam mı gerekti?
Neden bir şeyleri kanıtlamak için çabalıyorum?Kim ne demiş bana-ne?
Ne?Pis kız.!
Aktarmak zorunda mıyım?Aaaa evet,aktarmalıydım.
Pis kız,ben çevirdim yüzümü.Sende çevir.
'sakın kafanı eğme
yoksulluk ellerinde gezen kelepçe
sen karşı koy
sızı akarken nehir mi
var oldu
anason yayıldı nehre
gözleri kol açtı
çırpın
eğme
kafa
gitme'
Tam bir sıfır kol geziyor.
kayıp
ayıp
yazık
Capella
