Sarı Sıcak Nisan

'Kalamıyorum güneşte,gösteriyor bütün gerçekleri' dedi kadın.

Aşk insanı çaresizleştiriyor.Zayıflatıyor,sözcükleri değiştiriyor.Yeri geliyor eziyor yeri geliyor göklere çıkartıyor.Herkeste farklı bir yansıma oluyor;bize gökkuşağını gösteriyor.Her akıl kendi kalbindekini yaşıyor.Söylenen tüm cümleler ona ait değilse boş geliyor.Sadece elin eline tutunduğunda 'binlerce kez memnun oldum' diyor.Bencil bir şekilde yürektekine sevdalı dolanıp duruyor.Ötesi yok.Berisi yalan.Bulunduğun nokta en çok can yakan.Başka kalpleri kırıp sadece onun kalbini düşünmeye başlıyor.Bencilliğinden sıyrılmaya çalışırken kendinden sıyrılmış oluyor.Bambaşka biri oluyor.

'Gel güneş gel,hadi yak beni' dedi kadın.

Ve güneş öyle bir yaktı ki gözlerini,ateşe attı o bedenini.Kızgın,kırgın,yılmış.Hani Nazım Hikmet der ya ''Ben sende imkansızlığı sevdim ama asla ümitsizliği değil'' Keşke bir ümidim olsa diye içinden defalarca söylenen o kadar çok kişi var ki.Fakat bir çıkış yolu hep var değil mi?Çıkış sensin.!


Bir kalp atar ve beraberinde binlerce kalbi yaşatırmış.İnsan acı üstüne acı eklermiş de ruhu duymazmış.Bu en beteri derken dahasını yaşarmış.Ve bir kalp ölünce yanındakini de yok edermiş.Belli bir süreden sonra karşındakini hala anlayamadıysan bu kalbimin suçu mu?Peki sen süzemediysen gerçekleri ne yapacağız?Tek acı sende mi yaşanır?O zaman yüreğimdeki korda neyin nesi?
Ey kalbim.
Sen sevdin,aşkı tattın bir yürekte.
Gözlere baktın kayboldun,elalaştın.
Elleri tuttun,yandın kırmızı oldun.
Öptün.Doyamadın,bir daha dedin.
Bedenini yar ettin çırılçıplak kaldın.
Bana sözden bahsetti,sözlerini unutup gitti.
Gitmem diyenlerde elbet gidecekti.
                                                      Bilmen gerekti sözlerimiz bugüne aitti.

Capella