Karanlığa Işık Ol

"Karanlık ama nasıl karanlık? Çünkü her karanlığın ayrı bir derinliği var."
-Gözlerim..Her yer siyah!Vurup devirmeye çalışıyorlar.Kim bu yüz?Nasıl bir şey? Renk nasıldır? Renk denen şey boşluğun ilerisinde mi? Ben ne kadar dalsam da geceye siyahtan başka renk bilmem. Belki başaramayan benim;fakat hayır. Benim hayalim var.Benim bir bir yürüttüğüm düşlerim var. Sana diyorum, ne kadar uğraşırsan uğraş düşmeyeceğim.
Çünkü benim o karanlıkta bulduğum ışığım var.

-Duyamıyorum seni.Her şey görüntüden ibaret benim için. Dudakların kıpırtısı gösteriyor bana sözleri. Müziği istediğin kadar aç. Etkilemiyor hiçbir gürültü zihnimi.Sözcükleri mırıldanıp şarkı yaratmak nasıldır? Çello güzel ses çıkarır derler, gerçi asil gözüktüğü aşikâr. Kadife gibi sese kadifeye dokunarak ulaşırım.. gerçeğim..Oysa hayal ediyorum. Her renge, her duyguya bir ses oturtuyorum. Kendisini belli ediyor o zaman notalar.
Çünkü benim tüm sessizliğe gebe ettiğim çığlıklarım var.

-Ulaşamadığımda sızlayan kalbim konuşmaya başlıyor. Herkes trafiğe dert yanarken neden koşmaya çalışmazlar diyorum içimden.! Çaresizlik kadar yüreğini hiçbir şey acıtamaz. Benim bahanelerim yok. Geç kaldığımda koşamadîğımı hatırlamak yeterli. Aç şarkının sesini, beğenmediysen de değiştir. Şöföre gülümse. Vaktini iyi değerlendir.
Çünkü benim her sabah yüreğimi koşturduğum hayalim var.
- Bir sürü renk, bir sürü sesim ve denizde kaybolmuşluğuma rağmen uçmak istiyorum. Hayat beni anlamıyor. Çarpıyor, kırıyor. Parça parça döküyor. Her zerrenin üstüne basıyor. Yok ediyor. Izin vermek istemiyorum. Bir gün iyi olur muyum?
Uçar mı insan kuş olmadan?

Her insan bir parça kaybolmuş, bir parça görmemiş, bir parça işitememiştir kimi sesleri. Bir parça yetişememiştir gitmesi gereken yere, bir parça akıl edememiştir onu üzmemeyi. Her insan engellerle doğar. Her insan engelleriyle ölür. Her insan mutlu kalmayı bilmeli..
Sen veya ben veya o. Bugün engellerimizi kabul ettiğimiz gün. Biz karanlıkta kaybolmayacağız.

Capella