Yaşayacaksın.Her şeye rağmen yaşayacaksın.Önce kırılacaksın.Bir parça,sonra parça parça.Daha sonra kıracaksın sevdiklerini.İsteyerek veyahut istemeyerek.İntikam ateşiyle yada fark etmeden..Ardından bakacaksın geriye sizden eser kalmayacak.Değişmişsiniz.Kıra kıra,kırgınlıkları arttıra arttıra.Kırıldıkça o canım dediğin insanların bir yabancı olduğunu hissedeceksin.Yeri geldiğinde yabancı bile yakın kalır.!Ona dair içinde büyüttüğün tek güzel söz kalmayacak.Farklı olacaksınız.Bugün dünden farklı,yarın daha da farklı olacak.Ne kadar acı.
Söylesene,sen ne görüyorsun?
Senin fikrinin ,senin düşünün ve senin hayatının hiçbir önemi yok mu?Senin hayatın bu muydu?Sende basmakalıp kelimelerin arasına sıkışıp kalmış esir harfler misin?Başkalarını mı dinledin?Geliştirmek için uğraştığın dünya senin mi ?Hiç istemediğini içine söylemedin mi?Büyütmek istediğin hedefleri sen mi seçtin? Yoksa sana bunu yap dedikleri için mi bunu yapıyorsun? Sen neredesin!!
İçini bildiğin bir yakamozun kendini inkar etmesi.Kalbinden tuttuğun bir elin sana avcunu göstermesi.Eleştirdiği her cümleyi ertesi gün bedenine giydirmesi.Sessizliğini çaresizliğin sanması.Her gün ileriye hareket ettiğini zannedip aynadan yoksun kalması.Hissedebildiğin tüm o derinliğin yok oluşunu izlemek.İzlemek ve acınası gülüşlerini kalbine atmak.İzlemek ve cümlelerini öznesiz bırakmak.İzlemek ve sahte mutluluğuna üzülmek.Ne kadar acı.
Şimdi eritsen tüm buz tutmuş seni,geriye senden kalır mı hecelerinde?
Capella
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder