-Aralık-

Bir hazan gecesi
Yapraklar döküyor kendini
Güneş tepede değil
Yerini bulutlar almış,
Aralardan da yıldızlar çıkıyor.
Mavilik kanımıza işliyor.
Tek bir ev..
Patikanın sonunda duruyor.
Tek bir oda..
Yaşanacakları gösteriyor.
Tek bir sandalye..
Oturup da sallanmamı bekliyor.
Ve bir sürü duygu.
Birini seçmemi istiyor.
Yorganımla beraber,yığılıyorum sandalyeme.


                                                 İnsan canı acırken yalnızdır.
                                                Hiç bu kadar güzel değildi yalnızlık.!
Capella