Sessizlik

Sözcüklerim neyi anlatır,hangi cümle içimdekini ifade edebilir bilmiyorum.

Konuşmak ayrı acı,susmak ayrı acı.

Yaşananları düşünmek ayrı acı,devam etmek ayrı acı.

Ne geçecek?

Nasıl geçecek?

Kim bu meseleyi çözecek?

Neden hala aynı dertler?

Niye hala aynı çığlıklar?

Birkaç gündür beynimdekiler dönüp duruyor.

Hep var olan şey daha vahşi şekilde ilerliyor.

Bu cesaret nereden geliyor? 

Ölümdü fakat son değil

Nefesim,hislerim,yaşadığımı sandığım dünya.

Kadınım,erkeğim,doğayım,tüm canlılarım.

Ve tüm bunları yaşatmaktan yoksun olduğumuz,

Elimizde ses olduğunda dövüldüğümüz,

Sessiz olunca tecavüze uğradığımız dünya.

Hırpalandığımız,

Taciz edildiğimiz,

Korktuğumuz,

Ezildiğimiz,

Çaresiz kaldığımız dünya.

Değiştiremediğim,

Yok edemediğim ve bu sebeple daha da utandığım dünya.

Kadınlığımdan,adamlığımdan,insan oluşumdan utanıyorum.

Capella